Niewydolność żylna u mężczyzn ma swoją specyfikę. Wg najnowszych statystyk panowie około 4 razy rzadziej cierpią na niedomogę krążenia żylnego w nogach. Wynika to z faktu, iż nie są oni poddani obciążającemu działaniu ciąż, a ich gospodarka hormonalna nie produkuje tak dużych ilości estrogenów jak u Pań. Domeną mężczyzn są na pewno ćwiczenia i zajęcia fizyczne. Jaki jest ich wpływ na układ żylny? Dowiesz się poniżej.

Czy wiesz, że...

  1. niewydolność żylna kończyn dolnych u mężczyzn występuje 3-4 rzadziej niż u kobiet?
  2. jedną z częstszych przyczyn wczesnych żylaków u mężczyzn jest niekorzystny układ anatomiczny naczyń żylnych w jamie brzusznej i miednicy małej?
  3. żylaki powrózka nasiennego to problem dotykający blisko 10-15% populacji męskiej?
  4. żylaki powrózka nasiennego występują u 35% mężczyzn z niepłodnością pierwotną?
  5. niewydolność żył jądrowych może być spowodowana nadmiernym wysiłkiem fizycznym?

Niewydolność żylna kończyn dolnych

Niewydolność żylna kończyn dolnych u mężczyzn rozwija się znacznie rzadziej niż u kobiet. Dochodzi do niej z powodu zwiększonej podatności naczyń żylnych na rozciąganie i z powodu uszkodzenia zastawek, bądź ich braku. 

Współczesne badania obrazowe, w tym wykorzystywane na co dzień w Klinice Flebologii badania USG Doppler żył miednicy i jamy brzusznej oraz wenografia rezonansu magnetycznego (MRV), sugerują, że również u panów znaczna część przypadków niewydolności żylnej kończyn dolnych ma charakter wtórny.

Niewydolność zastawkowa żył

Przyczyną wtórnej niewydolności żylnej kończyn dolnych u mężczyzn są  anatomiczne nieprawidłowości układu naczyń żylnych. Podobnie, jak u kobiet, może występować ucisk na lewy spływ biodrowy oraz zjawisko „dziadka do orzechów” z niewydolnością lewej żyły gonadalnej (zwanej inaczej żyłą jądrową), prowadząca do powstania żylaków powrózka nasiennego.

Okazuje się, że większość mężczyzn, u których w młodym wieku pojawiają się poszerzone drobne naczynia, tzw. teleangiektazje żylne, a później żylaki o rozkładzie atypowym, ma niewydolność żylną miednicy. Najczęściej jest ona spowodowana dysfunkcją żył gonadalnych, tj. niewydolnością lewej żyły jądrowej, rzadziej ich niewydolnością obustronną. 

 UCISK ŻYŁY BIODROWEJ WSPÓLNEJ LEWEJ W ZESPOLE MAY-THURNERA

 Ucisk żyły biodrowej wspólnej lewej w zespole May-Thurnera 

Żylaki powrózka nasiennego

Żylaki powrózka nasiennego (łac. varicocele) to poszerzone naczynia żylne tzw. splotu wiciowatego. W warunkach prawidłowych drenują one krew z obszaru moszny, odprowadzając ją dogłowowo i mają do 1.0-1.5 mm średnicy.

Z praktyki zespołu Kliniki Flebologii wynika, iż duże żylaki (śr. > 5 mm) zlokalizowane w worku mosznowym często wynikają z przyczyn, które w rutynowej diagnostyce urologicznej są zwykle pomijane. Z tego względu w diagnostyce rozszerzonej zalecane jest wykonanie badań USG Doppler żył miednicy i jamy brzusznej oraz wenografii metodą rezonansu magnetycznego.

Szacuje się, że problem żylaków powrózka nasiennego dotyczy 10-15% mężczyzn. Najczęściej rozpoczyna się od lewej pachwiny i umiejscawia w lewej części worka mosznowego, z czasem przenosi się na drugą stronę ciała oraz przenosi się na żyły na nogach. Taka kolejność wynika z faktu, że w większości przypadków przyczyną omawianego problemu jest niewydolność lewej żyły jądrowej. Proces propagacji refluksu, czyli jego przenoszenia, odbywa się drogą zstępującą, a więc w mechanizmie tworzenia przecieków żylnych kończynowych.

Żylaki powrózka nasiennego - czy da się je leczyć?

Leczenie żylaków powrózka nasiennego (najczęstszej formy niewydolności żylnej miednicy u mężczyzn) technikami embolizacyjnymi to jedyna małoinwazyjna forma leczenia przyczynowego. Zabieg wykonywany jest z dostępu przezskórnego i przeprowadzany bez konieczności znieczulenia ogólnego.

Leczenie żylaków powrózka nasiennego przez lekarzy Kliniki Flebologii poprzedzone jest zawsze wnikliwą diagnsotyką obrazową (USG Doppler żył miednicy i jamy brzusznej, wenografią MR lub TK oraz flebografią wykonywaną śródzabiegowo).

Rola sportów siłowych

Brak cyklicznych zmian hormonalnych oraz brak występującego w czasie ciąży efektu mechanicznego, w postaci ucisku powiększonej macicy, powodują, iż niewydolność żylna w przypadku mężczyzn stwierdzana jest blisko 4-krotnie rzadziej, niż u kobiet. 

Wśród panów za to znacznie częściej występuje powysiłkowa niewydolność żylna. Wynika ona ze stosowania dużych obciążeń siłowych w czasie aktywności fizycznej, m.in. podczas uprawiania sportów ekstremalnych. 

Najbardziej szkodliwe dla żył są aktywności siłowe (np. kulturystyka czy crossfit), związane z gwałtownym i znacznym wzrostem ciśnienia w jamie brzusznej (aktywacja tłoczni brzusznej). Takie skoki ciśnienia wewnątrzbrzusznego przenoszą się na żyły i sploty żylne miednicy i worka mosznowego, doprowadzając do wystąpienia tzw. przecieków żylnych kończynowych. Powodują one przeciążenie łożyska żylnego i rozwój żylaków na nogach. 

W ostatnich latach obserwujemy wyraźny wzrost liczby pacjentów z niewydolnością żylną wśród osób często korzystających z siłowni. Warto podkreślić, iż w przypadku zaawansowanych form niewydolności żylnej (duże żylaki, zespół pozakrzepowy, czy owrzodzenia żylne goleni) zwykle konieczne jest zaprzestanie intensywnych ćwiczeń siłowych.

Warto pamiętać, że nadmierna eksploatacja nóg w czasie biegania również może doprowadzić do rozwoju niewydolności żylnej. Dzieje się tak z powodu przeciążenia żył śródmięśniowych i uszkodzenia żył przeszywających, tzw. perforatorów. Dlatego też osobom preferujący ten typ aktywności zaleca się stosowanie kompresjoterapii sportowej.

Kompresjoterapia sportowa w profilaktyce niewydolności żylnej kończyn dolnych

Kompresjoterapia sportowa w profilaktyce niewydolności żylnej kończyn dolnych

Dla pacjentów z problemami żylnymi niewskazane są również aktywności ograniczające ruchomość stawu skokowego i działanie pompy mięśniowo-stawowej, takie jak np. jazda na nartach, łyżwach, czy rolkach. 

Spośród różnych rodzajów aktywności fizycznej, u pacjentów z niewydolnością żylną szczególne zalecamy:

  • pływanie,
  • intensywne marsze i spacery,
  • umiarkowaną jazdę na rowerze. 

Zakrzepica żylna u mężczyzn

Potencjalne ryzyko wystąpienia zakrzepicy żylnej u mężczyzn jest niższe, niż u kobiet. Wynika to z braku niekorzystnego wpływu ciąży na układ żylny oraz braku stosowania doustnej antykoncepcji, czy hormonalnej terapii zastępczej. 

Co ciekawe, chociaż częstość występowania zakrzepicy żył głębokich w populacjach mężczyzn i kobiet jest zbliżona (za wyjątkiem okresu ciąży i połogu), to u panów obserwujemy wyraźnie wyższą częstość występowania jej nawrotów, odpowiednio: 10%, w porównaniu do 2-5% u kobiet.

Zakrzepica żył kończy dolnych u mężczyzn znacznie częściej występuje po stronie lewej, niż po prawej (2:1). Obustronne procesy zakrzepowe to rzadkość – występują maks. w 8% przypadków.

Ciekawostka: zakrzepica żylna obejmująca swym zasięgiem całą kończynę dolną u mężczyzn występuje w 22% przypadków, natomiast u kobiet stanowi blisko połowę (48%) przypadków.

Zakres usług

Klinika Flebologii to nowoczesna placówka medyczna zlokalizowana w sercu Warszawy oferująca diagnostykę i kompleksowe leczenie wszystkich chorób układu żylnego!